Viaxando ao País das Marabillas...

Onte descubrín outro lugar do noso país das marabillas: a Illa de Ons. Embarcamos as 12 da mañá, rumbo a un lugar descoñecido para case todos nós. No noso barco, había xente do máis peculiar: uns ían a unha voda en alta mar, outros se dispoñían a regalarlle a unha rapaza a mellor despedida de solteira da súa vida, algúns tocaban música tradicional e tamén os había con cara de non estar a pasalo moi ben polo movemento na nosa flota.

Chegamos a illa e baixamos do barco pensando no curta que fora a viaxe. Ante nós, aparecía aquel paraíso por descubrir. O guía acercouse a nós recordándonos as normas do lugar: non tirar papéis ao chan, non arrancar ningunha folla nin planta e non molestar aos animais que viven na illa. E así o fixemos. Penso que o resto dos meus compañeiros, ao igual ca min sorprendéronse ante as augas azúis do lugar, a area fina das longas praias, os “chiringos” enxebres, á música que alí escoitábamos, o olor daquela natureza afastado do da cidade, o ar puro e, sen ningunha dúbida, as impresionantes vistas que dende alí hai do noso território galego.

Entre risas, historias e anéctotas xantamos nun dos restaurantes da illa, onde fomos moi ben atendidos polos 8 habitantes daquel lugar. Alí a xente é polifacética, o mesmo fan rutas turísticas, que transportan a equipaxe da xente que decide acampar alí ,que serven unha mesa para cincuenta comensais. E iso sí, todos, todos son encantadores.

Tras preocuparnos polos problemas cos que contan os habitantes de Ons, decidimos facer unha visita ao faro e… que lonxe estaba! Camiñábamos e camiñábamos até chegar ao punto máis alto da illa. Mais penso que mereceu a pena. E alí, sen dúbida, vixiádos dende lonxe polas famosas illas Cíes é onde nos decatamos que verdadeiramente vivimos nun País das Marabillas.

Tras unha nova viaxe no barco, despedimonos de toda a tripulación, prometendo volver noutra ocasión. O regreso á Coruña foi sen dúbida peculiar porque, que é unha excursión sen unha avaría do autobús? Alí estivemos tirados nunha gasoliñeira durante un bo rato, mentres estre risa e risa liamos unha revista e comentábamos as nosas impresións. E o fin da viaxe… cantando coma sempre, lembrando a nosa infancia de excursións estudiantis e desexando repetir moi pronto un novo día así con todos vós nun lugar tan bonito.

Grazas compañeiros e grazas Illa de Ons!