domingo, 29 de agosto de 2010

Una mirada de amor...


Y es que ayer algo no me dejaba dormir. Pasaban por mi mente todas las escenas que vivimos juntos, como esa película de tu vida que ves antes de pasar a ese “otro mundo”. Pero en especial recordaba un momento. Ese momento. Nuestro momento. Estábamos en lo más alto de la ciudad. Tu me habías quitado mis bailarinas, las negras, lo recuerdas? Querías que juntos sintiésemos la hierba con la planta de los pies. Recuerdo nuestra conversación mirando aquel cielo tan azul, esa conversación que es nuestra y sólo nuestra. Seguramente fuese el mejor día de verano. Tú me hacías cosquillas y yo me reía mientras caíamos a rolos cuesta abajo. Pero lo que más recuerdo es, sin ninguna duda, la forma en que me mirabas. Y también la forma en que yo te miraba. Lo recuerdo y hasta parece que me asusta. Creo que ese día no sabía lo que significaba, simplemente te miraba, pero hoy, aunque me cueste reconocerlo, creo que se trataba de una mirada de amor.

miércoles, 4 de agosto de 2010

Diante dun bo café...


Incríbel sensación. A verdade nunca pensei que tras tantos anos continuaríamos véndonos. Síntome especial cando pese a ter sempre tantas cousas que facer, tanta xente á que ver, e tan pouco tempo para estar aquí continuas a gardarme un anaquiño para min. Ás veces sínto que teño que falar moi, moi rápido para poder resumir en pouco máis dunha hora a cantidade de cousas que me pasan en meses. Encántanme sempre as túas preguntas curiosas, o teu interese, o teu soriso mentres me falas mais sobre todo encántame que me contes cousas: novas experiencias, sensacións, sentimentos e, sen dúbida, para min, os teus consellos sempre son e serán os mellores.

Que rico sabe o café cando o tomo contigo! Supoño que porque adoro as túas palabras, sempre tan doces e cheas de sinceridade e de agarimo.

Agora as dúas cambiamos un pouco de vida, ti un pouco máis ca min, mais seguro que che vai todo moi, moi ben. Deséxote toda a felicidade do mundo de corazón porque o mereces de verdade.

E agora só me queda pedir un desexo: volver a veros moi, moi cedo!


Un bico moi, moi forte.