Fuches o meu soño feito realidade. E así é como te recordarei. Nunca olvidarei o ben que me trataches sempre, as nosas conversas telefónicas, as túas palabras sempre tan sinceras, os teus consellos, o teu sorriso, eses ollos tan bonitos e tan brillantes que inspiran tanta confianza, mais sobre todo, nunca olvidarei o teu cariño, pois é o mellor regalo que me fixeches. Grazas de corazón por todos estos anos, por cumplir ese soño tan desexado. Quérote moitísimo, e sábelo. E non só iso, admírote e apréciote. Sempre e por sempre, PROMÉTOO, estarás no meu corazón. Descansa Ana...
lunes, 27 de septiembre de 2010
viernes, 10 de septiembre de 2010
De campamento...
Parecía dificil. Era la primera vez que me enfrentaba a un campamento urbano. Había niños de todas las edades, voluntarios y monitores. El miedo a esta nueva experiencia se mezclaba con mis ganas de empezar y pronto todo fue muy fácil. Recuerdo los juegos, las manualidades, las risas, las bromas, los gritos, los bailes... Cada niño tenía algo especial que pronto llegó a mi corazón y cada día que pasaba más me gustaba verlos y reírme a su lado. Con ellos no existen tristezas, todo es alegría. Lo cierto es que agotaban muchísmo pero todo se compensaba al pasarlo tan bien. La ayuda de las monitoras y los voluntarios fue muy importante, siempre dispuestos a todo, sobre todo si de alguna broma se trataba. Y a los niños acabas cogiéndoles tanto cariño como ellos a ti, es maravilloso cuando te llenan de besos o te dicen alguna que otra tontería que te saca esa sonrrisa que tanto tiempo llevabas esperando. Ahora todo se ha terminado, al menos por este año y sin nunguna duda he de decir que ha merecido la pena. Repetiría hoy mismo. Del campamento me llevo buenos amigos y muy buenos recuerdos que nunca olvidaré. Solo me queda decir: hasta el próximo año...
Suscribirse a:
Entradas (Atom)