miércoles, 5 de octubre de 2011

Sandefjord

Sandefjord. Hai uns meses non sabía nin o que era, non sabía nin que existía e agora xa case é coma si o coñecese. Mais de 3000Km de distancia e case seis meses... Aínda recordo cando mo contaches: “Solicitei unha beca para marchar a Europa” dicías, “mais non creo que ma concedan” aclarabas sen aínda saber o que estaba por chegar. “Concedéronma” dixéchesme un día “e para un dos países máis caros de Europa: Noruega”.

Pronto comezamos a falar do frío, de como sería o cole, dos alumnos, da cidade, da familia, dunha viaxe programada... e así foi pasando o tempo e chegando o día, ese día para o que tan só quedan unhas horas. Este ano pasamos moito tempo xuntas, contámonos moitas cousas, vivimos moitos momentos e agora, aínda que só sexa por uns meses, aínda que sigamos falando, aínda que volvas por Nadal, non podo evitar que me entristeza o pensar que mañá sae ese avión que te leva tan lonxe. Será unha boa experiencia, aprenderás moitísimo, coñecerás a moita xente e xa verás como te vai moi ben mais pese a todo iso, botareite de menos.

Hoxe, dende aquí e con estas poucas palabras quero desexarte moita sorte nesta nova etapa da túa vida e que teñas boa viaxe. Vai coñecendo sitios e buscando cousas que se podo xa sabes que en breve irei a visitarte. Vive esa experiencia ao máximo e non olvides ser feliz, polo demais, todo irá ben. Un bico moi forte, Paula!


3 comentarios:

  1. Pero mujer, no ves que estoy sensible y lloro!! y con el frío que hace se me quedan las lágrimas congeladas!! jaja :)

    ResponderEliminar
  2. Pero qué cosas más hermosas dices, si me he emocionado hasta yo!

    ResponderEliminar