sábado, 30 de abril de 2011

Diferente...




Llevaba días diferente. Entraba en casa siempre con una gran sonrisa y lo primero que hacía era darme un fuerte beso y decirme “¡Qué ganas tenía de verte, mamá!”, a veces la pillaba canturreando mientras hacía alguna cosilla y estaba más guapa que nunca. Por fin, un día, me decidí a preguntarle:
-Hija, ¿Y quién es él? -le pregunté.
Tímidamente miró hacia abajo, sonrío y me respondió:
- Es el amor de mi vida, mamá.

jueves, 28 de abril de 2011

Entre camelias...






Foi como un soño. Sentada no medio dun fermoso xardín rodeada de camelias brancas, as miñas preferidas. O sol brillando como nun dos días de pleno verán nos que todo se ve diferente. Os paxaros rodeándonos mentres os pétalos caen do ceo como se dun día de chuvia se tratase. E, de pronto, ese olor. Ese olor á flor da camelia que regala a tranquilidade que necesitamos. E todo como inicio do que estaba por chegar. Bonaval esperaba por nós que pronto nos descubriría tumbados nunha grande sombra, desas que fai que os días sexan especiais. Desas que por un instante nos lembran momentos pasados, desas que durante uns minutos nos fan soñar con instantes futuros. E de pronto esa árbore de follas marróns nos sorprende e ao sentarnos sobre a herba fina e coidada descubrimos ao lonxe a cidade de Compostela. Grazas por tan belos momentos, grazas por tantas segredas confesións e grazas por mostrarme unha das miñas cidades favoritas!

martes, 19 de abril de 2011

Grazas!




Porque sodes os que me roubades os máis grandes sorrisos, os que me regalades os mellores momentos, o que me recordades o bonito que é ser profesora, os que me conducides a ese mundo no que todo é posíbel, os que facedes que me preocupe por cada un de vós, os que convertedes cada minuto nun momento feliz. Porque sodes os meus primeiros alumnos... MILES DE GRAZAS E ATA SEMPRE!

miércoles, 13 de abril de 2011

Chuva






As coisas vulgares que há na vida


Não deixam saudades


Só as lembranças que doem


Ou fazem sorrir



Há gente que fica na história


da história da gente


e outras de quem nem o nome


lembramos ouvir



São emoções que dão vida


à saudade que trago


Aquelas que tive contigo


e acabei por perder



Há dias que marcam a alma


e a vida da gente


e aquele em que tu me deixaste


não posso esquecer



A chuva molhava-me o rosto


Gelado e cansado


As ruas que a cidade tinha


Já eu percorrera



Ai... meu choro de moça perdida


gritava à cidade


que o fogo do amor sob chuva


há instantes morrera



A chuva ouviu e calou


meu segredo à cidade


E eis que ela bate no vidro


Trazendo a saudade

martes, 12 de abril de 2011

Un ano máis...


Ese momento de felicidade. Ese momento no que sorrís, no que se te ve feliz, no que non sabes que dicir, no que mesmo as túas mans temblan. Ese momento no que te sorprendes. Ese momento que non imaxinaches antes, que é novo e que é diferente. Ese momento no que cumpres un ano máis, no que pides un novo desexo, no que estou ao teu carón, no que recibes ese abrazo agarimoso. Ese momento... non o cambio por nada. Moitos parabéns!

domingo, 10 de abril de 2011

Que comece a función!

Encántame o teatro, sempre me encantou. É un instante de desconexión, de olvido. Como espectadora sinto que é diferente ao cinema, é algo vivo, algo cercano. Como actriz é algo novo que cumpre o desexo de ser quen non es, todo é directo, non hai volta atrás, os erros son irremediables, os aplausos do final son imposíbeis de agradecer. Os momentos entre bambalinas son os mellores, ensaios, repeticións, vestiario e... que comece a función!



miércoles, 6 de abril de 2011

A cidade das Burgas...

O calor descubría un día precioso na cidade de Ourense. Sempre souben que era unha cidade fermosa e cada visita a ese lugar fai que descubra algo novo. Xa había anos que non estaba alí, case non recordaba as súas rúas cheas de xente amable sempre disposta a contestar cun gran sorriso cando lles preguntas por algún lugar, as súas bonitas fontes traídas do antigo mosteiro de Oseira, aquela gran Catedral na que o frío do interior contrasta coas altas temperaturas da cidade, o roteiro da Esmorga que Blanco Amor nos regalou e as famosas Burgas derramando esa auga que ferve nun día de moito calor no que o desexo de achegarnos ás Termas medra a cada instante. Espero volver moi pronto a tan belo lugar...


domingo, 3 de abril de 2011

¡Feliz cumpleaños!


A veces nos olvidamos del placer de las cosas pequeñas, de los detalles, de los momentos. Y hoy yo he recuperado uno de esos instantes. En una terraza, frente a una playa y en buena compañía. ¡Me encantan las tardes de primavera! Sentirse bien, recordar cosas, planear momentos, cumplir deseos... y todo junto a una cerveza compartiendo contigo el día de tu cumpleaños. Haremos ese viaje, bailaremos en esa fiesta, tomaremos ese Daikiri-fresa, veremos esa película y, sin duda, disfrutaremos siempre de nuestra amistad. ¡¡Feliz 23 cumpleaños, Lorena!!