Cando penso en ti, aínda non podo crer que xa non esteas, que xa non vaiamos a vernos máis, que xa nunca volvamos a falar e que xa nunca nos vaiamos a abrazar. Cando penso en ti, recordo como nos coñecemos, o cariño que sempre me demostraches, as doces verbas que sempre me regalaches e os minutos que compartimos. Cando penso en ti, boto de menos tantas cousas...
Grazas por formar parte da miña vida durante tantos anos, grazas por ser tan especial e grazas por ensinarme a sorrir e a loitar...
GRAZAS ANA ! POR TANTO . . .
ResponderEliminarLeti , non deixemos que a unión se separe .